foto van mijn lichting 74-3  Het geeft de kameraadschap en sociale cohesie van deze opleidingsgroep weer

 

Ja, daar stonden wij dan, in drommen te wachten op het station van Bergen op Zoom op de dingen die gingen komen. Een bont gezelschap! Jongens met veel bravoure en jongens die net achter moeders rokken waren weggekropen maar met één gemeenschappelijke deler: het oproepbriefje om onder de wapenen te dienen. Enkelen van ons, die zich onderweg moed hadden ingedronken,  waren al door de KM afgevoerd en dit voorval had bij ons al aardig indruk gemaakt. Toen wij in de drietonners door de poort van de Cort Heijligers reden trokken enkelen van onze lotgenoten wit bij de neus weg alsof zij door de poort van de militaire hel reden.  

De eerste dag werden wij vanuit het trappenhuis door de kazernecommandant toegesproken met de woorden dat wij hier pas echt leerden motorrijden en dat wij maar snel de gedachten achter ons moesten laten dat wij dat al konden. Een ondergedrukt hoongelach van mijn kant werd al snel bestraft met een rondje hardlopen voor de hele club. Nou dat beloofde nog eens kommer en kwel , orde en tucht!

Al gauw bleek dat het er op de Cort Heijligers gemoedelijk aan toe ging in plaats van de verwachte drilpartijen.  Een betere opleidingsplek had ik mij echt niet kunnen bedenken. De sociale cohesie van de groep was al snel gevormd en een jongen van onze groep die het echt niet in zich had om motor te rijden (hij had veelal de nijging om bij een bocht rechtdoor te gaan) werd door de groep gemotiveerd en van zijn rij angst af geholpen.

Veel was er in de vrije tijd niet te doen. De kantine was nou niet echt supergezellig te noemen en  het PMT (Protestants Militair Tehuis) niet echt naast de deur. Het PMT deed dienst als surrogaat-thuis voor al die dienstplichtigen die behoefte hadden aan een beetje huiselijke sfeer na diensttijd. Bergen op Zoom is door de week nou niet echt een bruisende wereldstad. Het resultaat was dan ’s avonds om met een zak chips en een verborgen biertje (voor alcohol op de kamer kwam je nog net niet voor de Krijgsraad) met je kameraden het handboek soldaat te verslinden.

Het mooiste van alles waren natuurlijk de buitenritten waarbij het de kunst was om zover als mogelijk op de groep vooruit te racen, de instructeurs vonden het allang best, en zo een eigen route voor de groep te creëren. Voor al het rustige poldergebied achter Hoogerheide met de tussenstop bij het voormalig bietenhaventje aan de Vierlingweg – Volckerweg in Rilland was een hoogtepunt. Wie er het eerste was aangekomen mocht de terugweg voorop rijden. Ook de lange route over de Zeelandbrug was natuurlijk een favoriet uitstapje.

Er werd relatief te veel tijd gestoken in het behalen van een A rijbewijs terwijl velen die vaardigheid al aantoonbaar hadden. Feitelijk dus verloren tijd, tijd die mijns inziens beter besteed had kunnen worden in een aanvullende vaardigheidsopleiding zoals het terreinrijden, begeleiding troepenverplaatsingen, meer inhoudelijke technische kennis van het voertuig en zelfredzaamheid in extreme situaties.

De twee opleidingsmaanden in de  Cort Heijligers vlogen voorbij. Jammer, ik kijk er na al die jaren er nog steeds met plezier op terug!

Leo Taal (november 2016)

 

Er zijn twee logo's van de Rijschool Bergen op Zoom. Het logo met het tandwiel is ouder dan met de rode krab. De krab in beide logo's staat voor de duiding van Bergen op Zoom dat in carnavalstijd het "Krabbengat" wordt genoemd. Beiden voeren de tekst "Semper Securitas" (altijd veilig). Wanneer het eerste logo is vervangen is mij niet bekend. Feit is dat het ronde logo met de rode krab bij de lichting 74-3 actueel was. Het eerste logo heb ik tijdens mijn diensttijd nooit gezien.